Да достигна до теб - невъзможно.
Като слепия порив на слънцето
да погали в нощта небосвода.
Като повик за помощ от дъното.
Като старо дърво - отмаляло,
за последен път срещнало пролет.
Като стръкче трева - побеляло
за вода след последната оран.
Като дива сърна за гората.
Като буйна река за полето.
Уж в сърцето те нося самата.
А си тъй невъзможно далече.