Защо когато Коледа е сме добри?
Защо тогава често се усмихваме?
Защо когато не е Коледа сме по-сами?
Защо така притихваме?
Защо на Коледа прощаваме?
Защо тогава можем да благодарим?
Защо когато не е Коледа забравяме
със другите добре да се държим?
Защо когато Коледа е се обичаме?
Защо подарък искаме да подарим?
Защо когато не е Коледа отричаме
с останалите болките да споделим?
Защо, защо, защо,
но никъде защото.
Въпроси много, но отговори - ни един.
Не отговаряме, защото
душата станала е като стар, заключен скрин.
Тя свикнала е да тъгува,
да вижда черно-бял света.
Но Коледа е времето да попътува
с шейната на мечтите, с която друг е на света цвета!